1401. März 21. Rome

Bonifatius episcopus servus servorum dei Venerabiii fratri . . Episcopo Tudensi et dilectis filiis.. Cantori ecclesie Wratislauiensis ac . . Officiali Wratislauiensi Salutem et apostolicam benedictionem. Petitio dilectarum in Cristo filiarum . . Priorisse et Conventus Monasterii Domusdei alias in Czarnowans ordinis Premonstratensis Wrat. dioc. nobis exhibita continebat, quod olim pro parte ipsarum nobis exposito quod Mathias Canonicus tunc Prepositus dicti Monasterii per Prepositum et Priorissam soliti gubernari, quandam Monialem dicti Monasterii tunc expressam et dictum ordinem expresse professam actu fornicario cognoverat et impregnaverat ac ex ea prolem procreaverat ipsasque Monialem ac prolem de dicto Monasterio extraxerat et abire permiserat ac nonnullis clenodiis et bonis aliis dictum Monasterium spoliaverat et quod super hiis erat publice diffamatus, Nos Venerabili fratri nostro Nicolao Episcopo Ferentinat. tunc Capellano nostro et causarum palatii apostolici Auditori dedimus nostris litteris in mandatis ut vocatis dicto Mathia qui sufficientem procuratorem in Romana curia habebat, et aliis qui forent evocandi super premissis, summarie se informaret et si premissa reperiret vera esse aut aliqua ex eis que sufficerent ad privationem dicti Mathie, eundem Mathiam Prepositatu dicti Monasterii auctoritate nostra sententialiter privaret et amoveret etiam ah eodem, coram quo Magistris Iacobo de Subinago substituto per Magistrum Franciscum de Borg procuratorem dictarum Abbatisse et Conventus, prout idem Franciscus ab eisdem Priorissa et Conventu ad hoc sufficiens mandatum habebat et eidem Episcopo tunc Auditori apud acta huiusmodi cause legitime constabat, et Iohanne de Scriuanis Mathie predictorum procuratoribus in iudicio comparentibus, et per eundem Iacobum in huiusmodi causa quodam dato libello, prefato Iohanne procuratore tunc libellum aliquem in eadem causa dare non curante, et super eodem libello coram eodem Episcopo tunc Auditore per eosdem Iacobum et Iohannem lite legitime contestata et de calumnia et de veritate dicencla in eiusdem Episcopi tunc Auditoris presentia prestitis iuramentis datisque per quenlibet ipsorum nonnullis positionibus et articulis et contra huiusmodi positiones et articulos nonnullis exceptionibus datis, ac productis per eos nonnullis apostolicis et aliis autenticis litteris et quibusdam publicis instrumentis et aliis iuribus et munimentis quibus partes ipse in huiusmodi causa uti voluerunt, et contra utrinque producta huiusmodi nonnullis exceptionibus datis in singulis terminis eis per eundem Episcopum tunc Auditorem successive ac peremptorie assignatis, tandem eisdem Iacobo et Iohanne procuratoribus coram eodem Episcopo tunc Auditore in iudicio comparentibus dictoque Iacobo in huiusmodi causa concludi petente, in certo termino ad hoc dato, idem Episcopus tunc Auditor una cum dicto Iacobo in huiusmodi causa concludente conclusit et habuit pro concluso. Demum eisdem Iacobo et Iohanne coram eodem Episcopo tunc Auditore in iudicio comparentibus dictoque Iacobo sententiam diffinitivam in huiusmodi causa ferri petente, in certa die ad hoc prefixa, idem Episcopus tunc Auditor visis et diligenter inspectis omnibus et singulis actis actitatis habitis et productis in causa huiusmodi ipsisque cum diligentia recensitis et examinatis ac facta super hiis omnibus coauditoribus suis dicti palatii relatione plenaria et fideli, de dictorum Coauditorum suorum consilio et assensu per suam diffinitivam sententiam pronuntiavit decrevit et declaravit, prout hec omnia in dicto libello petita fuerant, prefatum Mathiam predicto Prepositatu privandum fore, ipsumque eodem Prepositatu et omni iure sibi in ipso Prepositatu seu ad illum quomodolibet competenti sententialiter privavit et ab eodem amovit, dictumque Mathiam in expensis in huiusmodi causa factis condemnandum fore et condemnavit, ipsarum expensarum taxatione sibi imposterum reservata. A quaquidem sententia pro parte dicti Mathie fuit ad sedem apostolicam appellatum, nosque appellationis huiusmodi causam dilecto filio Magistro Nicolao Vordis Capellano nostro et dicti palatii causarum Auditori audiendam commisimus et fine debito terminandam, coram quo dictis Iacobo et Iohanne procuratoribus in iudicio comparentibus et per eundem Iacobum in huiusmodi appellationis causa quodam dato libello, prefato Iohanne pro parte sua libellum aliquem in ipsa causa dari non curante in termino ad hoc dato, et per ipsos Iacobum et Iohannem de calumnia et de veritate dicenda in ipsius Nicolai Auditoris presentia prestitis iuramentis, idem Nicolaus Auditor eisdem procuratoribus ad dandum ac hinc inde dari videndum positiones et articulos siquos dare vellet in huiusmodi causa, assignavit terminum peremptorium competentem, in quo dictus Iacobus coram eodem Auditore in iudicio comparens dicti Iohannis non comparentis contumaciam accusavit, et in eius contumaciam nonnullos positiones et articulos in causa huiusmodi pro parte sua exhibere curavit, idemque Nicolaus ad ipsius Iacobi instantiam eundem Iohannem ad respondendum dictis positionibus et dicendum contra articulos huiusmodi quicquid vellet ac ad producendum et per alteram partem produci videndum in huiusmodi causa omnia iura et munimenta quibus partes ipse in ea uti vellent, per quendam Cursorem nostrum citari fecit ad certos peremptorios terminos campetentes, in quibus dictus Iacobus coram eodem Auditore in iudicio comparens dicti Iohannis non comparentis contumaciam accusavit, et in eius contumaciam nonnullas apostolicas et alias autenticas litteras et quedam publica instrumenta quibus pro parte sua in huiusmodi causa uti voluit produxit in dicto termino ad hoc dato, idemque Nicolaus Auditor ad ipsius Iacobi instantiam eundem Iohannem ad dicendum contra huiusmodi producta quicquid vellet necnon ad concludendum et concludi videndum in causa huiusmodi vel dicendum causam rationabilem quare in ea concludi non deberet, per quendam Cursorem nostrum citari fecit ad certos peremptorios terminos competentes. In quibus dicto Iacobo coram eodem Auditore in iudicio comparente et dicti Iohannis non comparentis contumaciam accusante et in eius contumaciam in huiusmodi causa concludi petente in dicto termino ad hoc dato idem Nicolaus Auditor reputans eundem Iohannem quo ad hoc prout erat merito contumacem, in eius contumaciam unacum dicto Iacobo in huiusmodi causa concludente conclusit et habuit pro concluso in dicto termino ad hoc dato, et ad dicti Iacobi instantiam eundem Iohannem ad suam in huiusmodi causa diffini-tivam sententiam audiendam per quendam Cursorem nostrum citari fecit ad certam diem peremptoriam competentem. In qua dicto Iacobo coram eodem Auditore in iudicio comparente et dicti Iohannis non comparentis contumaciam accusante et in eius contumaciam dictam sententiam ferri petente, idem Nicolaus Auditor reputans predictum Iohannem quo ad actum huiusmodi prout erat merito contumacem, in eius contumaciam visis et diligenter inspectis omnibus et singulis actis actitatis habitis et productis in causa huiusmodi ipisque cum diligentia recensitis et examinatis ac facta super hiis omnibus Coauditoribus suis dicti palatii relatione plenaria et fideli, de ipsorum Coauditorum suorum consilio et assensu per suam diffinitivam sententiam pronunciavit decrevit et declaravit, per eundem Episcopum tunc Auditorem bene fuisse et esse in huiusmodi causa processum sententiatum et diffinitum, eiusque sententiam confirmandam tore et confirmavit, et pro parte dicti Mathie a dicta sententia ipsius Episcopi tunc Auditoris male fuisse et esse appellatum, dictumque Mathiam in expensis coram eo in huiusmodi causa factis condemnandum fore et condemnavit, ipsarum expensarum taxatione sibi imposterum reservata. Et subsequenter Episcopus tunc coram se in Quinquaginta et Nicolaus Auditores predicti coram se factas expensas huiusmodi in Viginti florenis auri de Camera in contumaciam dicti Johannis de mandato Episcopi tunc et Nicolai Auditorum predictorum ad instantiam dicti Iacobi per quosdam cursores nostros ad videndum huiusmodi expensas taxari ad certos terminos peremptorios competentes successive citati et non curantis comparere, eodem Iacobo coram eisdem Episcopo tunc et Nicolao Auditoribus in singulis huiusmodi terminis in iudicio successive comparente et dicti Iohannis non comparentis contumaciam accusante et in eius contumaciam huiusmodi expensas taxari petente successive providis moderationibus taxaverunt, predicti Iacobi super eisdem expensis iuramentis secutis prout in instrumentis publicis inde factis predictorum Episcopi tunc et Nicolai Auditorum sigillis munitis dicitur plenius contineri. Nos itaque dictarum Priorisse et Conventus supplicationibus inclinati, que super hiis ab eisdem Episcopo tunc et Nicolao Auditoribus provide facta sunt, rata habentes et grata dictasque sententias auctoritate apostolica confirmantes, discretioni vestre per apostolica scripta mandamus quatinus vos vel duo aut unus vestrum per vos vel alium seu alios premissa executioni debite demandantes, dictasque sententias ubi et quando expedire videritis auctoritate nostra sollenniter publicantes, faciatis eisdem Priorisse et Conventui de dictis florenorum summis pro dictis expensis iuxta predictorum instrumentorum earundem condemnationum et taxationum tenores plenam et debitam satisfactionem impendi. Contradictores per censuram ecclesiasticam appellatione postposita compescendo. Datum Rome apud Sanctumpetrum XII. Kalendas Aprilis Pontificatus nostri Anno Duodecimo.
Unter der Falte: v.
x.
x.
D. de Neapoli.
Auf dem umgeschlagenen Rande: M. de Cherubinis.
Auf der Rückseite: T. Ghir.
Mandetur B.
Ita pronunciavi et taxavi ego Nicolaus Vordis Auditor et sigillavi.

Mit anhangender Bulle an einer Hanfschnur. Aus dem Archive von S. Vincenz.

Codex Diplomaticus Silesiae, hrsg vom Vereine für Geschichte und Alterthum Schlesiens, Bd 1, Urkunden des Klosters Czarnowanz. Hrsg von dr W. Wattenbach, Breslau 1857.